Toegeven: ze liggen er prachtig! Maar de moed zakt mij in de schoenen als ik hoor hoeveel we moeten klimmen. En inmiddels is het weer midden op de dag, dus goed heet.
Je kan ook met paarden naar boven, maar ik wil het zo’n arm beest niet aandoen om er op te klimmen…
Mijn moeder, René, Merette en ik bekijken het onderste tempeltje en genieten vervolgens van een drankje. Remco, Elsbeth, Renate en Roosmarijn gaan wel op de paarden naar boven.
De paardjes hebben en zin in en moeten tijden de rit zelfs af en toe worden afgeremd. Ze hebben het allemaal prima naar hun zin. Tempeltjes zijn leuk en er is ook nog wat vulkanische activiteit onderweg.
In Semarang verblijven we in een soort van Hiltonachtig hotel. Mooi, maar vrij onpersoonlijk. We eten er lekker en ze hebben er een verrukkelijk wijntje (volgens Remco veel te goedkoop voor de kwaliteit, maar dat mag de pret niet drukken).
Renate is haar slippers ergens onderweg kwijt geraakt. Achter het hotel ligt een moderne shopping mall, zo is ons verzekerd: daar moet ze toch een nieuw paar kunnen regelen. Welgemoed gaan de dames op stap en komen nogal giechelig terug. De shopping mall mag naar Indonesische begrippen modern zijn, het heeft het allemaal net niet. Zij gaan liever struinen langs de kraampjes en gezelligheid zoals we die in Yogya aantroffen. Ze moet het dus nog even doen met de batik slippertjes uit een van de hotels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten