maandag 26 april 2010

De vrouw van….

Ik kom er natuurlijk nog wel eens: op het stadhuis in Deventer. Ik had er veel vaker willen zijn, maar goed dat is niet meer aan de orde.
Vrijdagmorgen mocht ik met René mee. Hij was uitgenodigd op het stadhuis tijdens de (eerste) persconferentie van het nieuwe college omdat hij een fotowedstrijd had gewonnen. Ook wel eens aardig, mee als de ‘vrouw van’….



PERSBERICHT
23 april 2010

‘Spelen op de Brink’ winnaar fotowedstrijd binnenstad

René Sluiseman is winnaar van de fotowedstrijd ‘Prachtige Deventer Binnenstad’. Met zijn foto ‘spelen op de Brink’ wint hij een waardecheque van 100 euro. Daarnaast krijgt zijn foto een plek op de omslag van de reactienota bij het ambitiedocument van de heren Coenen en Asselbergs. Zeven andere ingezonden foto’s worden ook in de reactienota opgenomen.

De reactienota wordt samen met het ambitiedocument in mei aangeboden aan het college en de raad. Naar verwachting neemt de raad voor de zomer een besluit.

Wethouder en juryvoorzitter Marc-Jan Ahne over de winnende foto: “De foto geeft een treffend, bijna tijdloos beeld van onze prachtige binnenstad. Spelende kinderen en volle terrassen laten zien hoe levendig en gezellig de Deventer binnenstad is. De foto geeft ook de aantrekkingskracht van een autovrij plein weer. Op een leeg plein is ruimte voor recreatie, ontspanning, horeca en evenementen. Tot slot symboliseren de vele kinderen op de foto de toekomst van Deventer. Voor hen ontwikkelingen we de binnenstad. Zij zijn de gebruikers van morgen. Een schitterende foto.”

Fotowedstrijd

De fotowedstrijd ‘Prachtige Deventer Binnenstad’ werd georganiseerd in het kader van het ambitiedocument Deventer: een bericht aan de stad. De visie voor de binnenstad is opgesteld door voormalig Rijksbouwmeester Jo Coenen en voormalig Rijksadviseur Fons Asselbergs. Op www.deventer.nl/visiebinnenstad vindt u meer informatie over de visie.


zaterdag 24 april 2010

Sponsoractie

BEHOD, het project van Renate in Oeganda, heeft het toch nu toe moeten doen met heel weinig geld. Langzamerhand wordt duidelijk wat er - naast het aanbrengen van structuur en het vergroten van de mogelijkheden om geld te verdienen met en bij het project - allemaal nodig is en de komende tijd horen we daar ongetwijfeld meer over.

Job en Daisy, oud-studiegenoten en nog steeds lieve vrienden van Renate houden een leuke sponsoractie. Zij verkopen een aantal zaken via Marktplaats én ze gaan op 2 mei 45 (!) kilometer skaten en laten zich daarbij sponsoren.
Het geld dat er mee wordt opgehaald gaat naar de speciale BEHOD-rekening van Renate.
Job en Daisy, wat een superidee! Wij duimen dat er heel veel mensen meedoen!

Meer weten? Ook sponsoren? Kijk op Renates weblog.

maandag 5 april 2010

Paaskaars

Op de valreep... Wel eens een mooiere paaskaars gezien?
Maar goed dat de paus dit niet weet....

vrijdag 2 april 2010

Een maand geleden…

stonden we op Schiphol. Rond kwart over negen zwaaiden we Renate uit. Acht maanden naar Oeganda. Woensdag 3 november komt ze terug. (Leuk als op je werk iemand een afspraak wil maken voor die dag en je meteen roept: nee hoor,dan kan ik niet!)
Een maand is ze weg. Een achtste deel van haar verblijf in Oeganda zit er op.
En het is ontzettend snel gegaan! De eerste avond sms-t ze dat ze in Kampala in een guesthouse zit en goed is aangekomen. De volgende dag is er een blog: geschreven in korte broek, met een biertje naast de laptop.
Ik denk aan de tijd dat ik zwanger was van haar: bijna 26 jaar geleden. Mijn broer zat een jaar in Amerika, met een uitwisseling. Keurig in een (katholiek) gezien en het hele jaar braaf op highschool. Ongeveer een keer in de maand belden we, want vaker bellen was te duur. Het kon een keertje extra toen mijn vader een hartaanval had gehad. Verder schreven we brieven. Mijn ouders zochten hem op in mei en ik had een brief geschreven om hem te vertellen dat hij oom zou worden. Toen hij dat las, was Renate al een aantal maanden 'onderweg'.
Wat is er veel veranderd in de laatste 25 jaar. Ik volg vrienden en vriendinnen van Renate all over the World. Ik blog, hyve en facebook (en chat zo met de projectpartner van Renate nog voor ze in Oeganda is gearriveerd. Inmiddels begint hij met ‘Hi mama’…).
En nu volg ik mijn eigen kind via internet. We spreken haar via skype. Ze klinkt ontspannen, happy. Wat een luxe! Want via mail en blog kan ze me voor de gek houden en doen alsof alles ok is, maar als ik haar hoor (en zelfs soms zie via de webcam) weet ik het zeker: ze zit er geweldig op haar plek!
Het project is pittig, ze ziet er soms heel schrijnende dingen, werken in Afrika is écht anders, maar het is er geweldig! En ik kan haar volgen, bijna elke dag.
Vanavond slaapt ze ergens in The Village (= op het platteland). Zonder stroom, zonder water, zonder sanitair (back to my scouting-roots). Even geen contact dus. Maar dat is prima, want zondag gaan we skypen als ze bij BEHOD het paasfeest viert met een film en een maaltijd voor 80 personen. Die 80 mensen willen ons allemaal wel zien, en dus gaan laptop en webcam mee. Wij zitten hier met de oma’s, die ook nog nooit geskyped hebben. Nu maar hopen dat de verbinding een beetje wil lukken.
Zo komen we die andere zeven maanden ook wel door!