De enorme tempels op het centrale plein van het Prambanancomplex zijn gebouwd rond 850 na Christus. Dit deel van het Prambanancompelx wordt vaak de Roro Jonggrang (Slanke maagd) genoemd. Er zijn drie hoofdtempels. Gewijd aan Shiva, Brahma en Vishnu. Dan zijn er nog drie kleinere tempels. Ze liggen alle zes op een groot vierkant plein. Hieromheen, maar wel een paar meter lager hebben ooit nog 244 kleine ‘tempeltjes’ gelegen (altijd nog zo’n 14 meter hoog) en nog een paar meter lager ligt een derde, heel groot plein.
Overal op de tempels bevinden zich enorme hoeveelheden reliëfs die allerlei verhalen uitbeelden. In de tempels staan nog verschillende beelden.
Korte tijd nadat het complex was voltooid, werd het verlaten en begon het te vervallen.
Vanaf 1893 werd het plateau van het middencomplex weer uitgegraven. De reconstructie van het complex begon in 1918, en is nog steeds niet gereed. De renovatie van het hoofdgebouw werd pas in 1953 voltooid. Het is namelijk bijna onmogelijk om de originele stenen terug te vinden: vaak zijn ze ontvreemd en hergebruikt op verafgelegen plaatsen. Pas als 75% van de originele stenen zijn gevonden, wordt een tempel weer herbouwd. Van de 244 kleine tempeltjes is meestal niet meer te zien dan de fundering en een hoopje stenen.
In 2006 is het complex flink beschadigd door een aardbeving. Dat betekent dat we niet dichtbij de meeste tempels kunnen komen en al helemaal niet er in. Toch is het een prachtige ervaring om op het complex rond te lopen. We zijn er al vroeg, het is prachtig weer en de tempels zijn heel indrukwekkend.
Als we deze grote tempels hebben bekeken wandelen we met zijn zessen naar een volgende tempel, oma en Merette gaan lekker met de bus.We komen bij Candi Sewu, een boeddhistische tempel. Ook helaas behoorlijk beschadigd door de aardbeving. Candi Sewu betekent 1000 tempels, maar van de meeste is niet meer dan een hoopje stenen over. Toch mooi om te zien, vooral omdat je hier ook nog naar binnen kan. Met de bus gaan we naar de laatste tempels van dit complex, de Candi Plaosan. Twee bijna identieke gebouwen naast elkaar. Duidelijk te ver weg van de hoofdgebouwen voor de gemiddelde toerist, want het is hier heel erg rustig. De tempels zijn niet toegankelijk. Althans: dat denken we. Maar dan komt er een mannetje met een sleutel. Binnen in een van de tempels staat twee Boeddha’s, de middelste is verdwenen. Volgens de sleutelbeheerder staat hij in het Volkenkundig museum in Leiden.
Merette wil wel even laten zien hoe de Boeddha er volgens haar bij had kunnen zitten…
Tijd voor de lunch. Even afkoelen en een beetje bijkomen, want zo langzamerhand is het bloedheet geworden.Maar…onze tempeltocht is nog niet voorbij. Candi Sambisari is een verzonken tempel. Als je aan komt rijden zie je niks, pas als je uitstapt en doorloopt blijkt er in de diepte een tempel te liggen.
En dan nog naar het Kraton Ratu Boko (het Paleis van Prinses Boko). Eigenlijk heb ik het nu wel gehad met de tempels voor vandaag, maar ja, we zijn er nu toch! Het is een enorme klim naar het complex en het is echt bloedheet. Als we boven komen is er eigenlijk weinig meer te zien dan een paar omtrekken van stenen in een enorm grasveld. Heb ik daar zo hard voor geklommen? Ik loop nog braaf mee tot aan het eind van het grasveld en inderdaad: beneden liggen de contouren van een enorm complex. Het gekke is dat niemand weet wat het nu precies is. Het is groot en heel uitgebreid en het lijkt een soort paleis (kraton) te zijn geweest ooit. Remco, Elsbeth, Renate en Roosmarijn gaan het nog verder bezoeken, ik vind het echt veel te warm en loop met oma, René en Merette (die wonderwel keurig mee is geklommen en eigenlijk nauwelijks heeft geklaagd) een paar verdiepingen lager waar schaduw is, stoelen staan en een koelkast met flesjes water. En ook nog een prachtig uitzicht op de grote Prambanantempels, dat dan weer wel. Sorry Remco: als het tien graden koeler was geweest was ik echt meegelopen, maar dit was een tempel te ver…Meer tempelfoto's
Geen opmerkingen:
Een reactie posten