Leuk idee.
Nog een mailtje: ‘Nou het kan, maar al aanstaande zaterdag. Gerard Joling is er en we moeten daar maar even vragen of ze hem kan ontmoeten, dat kunnen ze nog niet zeggen. Maar ik ben op Lowlands, dus kan jij er heen? Want ik weet niet of het voor een andere zaterdag ook zo makkelijk gaat. Vraag ik er wel een kaartje bij voor papa.’
Ik heb heel andere plannen voor die zaterdag, want mijn opruimvakantie is geslaagd, maar ik heb nog wel een aantal schrijfklussen liggen die af moeten. Maar ja, Gerard Joling en Merette, die kans kan ik niet laten lopen. Toch? Nee dus.
We worden om half twee verwacht bij ’t Spant in Bussum en het kan een lange dag worden. Meer weet ik niet, zelfs niet om welke opnamen het gaat.
Donderdagavond wil ik Merette bellen met het grote nieuws, maar ze is me voor. ‘Ik heb Jannes gezien!’, gilt ze door de telefoon. ‘En een kus gegeven! En op een kameel gezeten!’ Zomerfeest op De Lathmer. Na een beetje na- en doorvragen kom ik erachter dat ze al drie dagen aan het feestvieren is geweest op het terrein van De Lathmer. Jammer dat ik het niet wist, dan had ik iets meer begrepen van haar verhaal. Maar dat Jannes er was bewijst de volgende dag de foto op de voorpagina van het regiodeel van de Stentor: ze loopt naast Jannes in een vrolijke polonaise. Voorpagina gehaald zonder dat ik erbij was. Kind van haar moeder.
Ik vertel dat we naar Popstars gaan en dat Gerard Joling er ook is. Daar is ze even stil van, want Jannes is fantastisch, maar kan niet tippen aan Gerard Joling. Dat is het echte werk! We spreken af dat ik bloemen haal en dat we haar zaterdagmorgen ophalen.
We zijn rond kwart voor een in Bussum. We begrijpen (van zenuwachtige ouders in de rij) dat er nog 22 kandidaten zijn en dat er tien moeten overblijven voor de liveshows. Om half twee gebeurt er niks. Het is warm in de rij en we hebben honger en dorst. Ik ben ervan uitgegaan dat ’t Spant in deze behoeften gaat voorzien, maar ja, we kunnen er niet in. Pas tegen half drie gaat de deur open. De organisatie mag blij zijn dat er niemand bevangen is door de hitte. We moeten telefoons en camera’s afgeven. Dat doe ik braaf. Mijn mobiel en mijn camera. René's mobiel zit in mijn ene zak en het kleine cameraatje in mijn andere. Ik weet dat de kans op een meet & greet met meneer Joling niet groot is, maar als het gebeurt zal dat niet zijn terwijl ik zonder camera zit!
Binnen blijkt er wel in onze vochtbehoefte te kunnen worden voorzien, maar er is helemaal niets te eten… Als dat nu in de uitnodiging had gestaan, dan had ik voor een paar broodjes gezorgd. Voor de twee toiletten staan we vervolgens meer dan een half uur in de rij. Het duurt tot half vijf voor we eindelijk de zaal in kunnen. Geen idee waarom het zo lang duurt, communiceren is duidelijk niet de sterkste kant van Popstars. Het is dat ik het Merette niet kan aandoen, maar oh, wat was ik graag naar huis gegaan. Met rammelende maag nemen we plaats in de zaal. Beetje achteraan en aan de zijkant. Merette heeft inmiddels al aan verschillende mensen verteld dat die mooie roos toch echt alleen voor Gerard is. Ze lijkt beet te hebben als een aardige man van de crew vertelt dat hij eens zal kijken of er iets te regelen valt. We zien hem niet meer terug.
Henk Jan Smit, Patricia Paay en Maurice Wijnen komen op als jury. Merette vindt het leuk om ze in het echt te zien. Nance en Gerard Joling zijn er wel, maar ze hebben in de zaal geen grote rol, dus we zien ze weinig. We klappen en juichen braaf op commando voor alle wannabe-popstars die voorbij komen. Na ruim een uur zijn er mensen die naar het toilet moeten. Of naar huis willen, omdat het inmiddels over zessen is. Ze mogen er niet uit. De deur van de opnamestudio blijft stijf gesloten. Alleen voor een driejarig jongetje dat echt heel nodig moet wordt een uitzondering gemaakt. Slimme actie, dweilen is ook niet alles.
Het wordt een gênante vertoning. Steeds meer mensen willen weg, maar mogen niet. Wij bekijken het met stijgende verbazing. Ben je een zaterdagmiddag uit, wordt je compleet gegijzeld. Caught in a trap called Popstars.
Merette vindt het allemaal nog prima en hoopt nog steeds op een ontmoeting met Gerard. Ze raakt nu aan de praat met een van de meisjes van de crew. Zij belooft na de opname te kijken of ze iets kan regelen. Als het programma – met nog een verlenging omdat de jury vier kandidaten nog een keer wil horen – is afgelopen loopt het tegen zevenen. Alle toeschouwers – behalve de familie – moet (mag) de zaal uit. De uitslag blijft geheim, want het is niet de bedoeling dat die bekend wordt voor de uitzending. Of wij nog even willen blijven? Dat willen we. We verlaten de zaal via een andere uitgang dan de rest van het publiek en wachten op de terugkeer van het meisje. Na een paar minuten komt ze terug. ‘De hele crew is aan het eten. Je mag mee naar beneden en dan komt Gerard even bij je.’
Beneden stellen we ons een beetje verdekt op om te voorkomen dat iedereen in de gaten heeft wat er gebeurt. En dan… is daar Gerard Joling. Merette valt compleet stil. Gelukkig heeft hij daar zelf geen last van. Hij knuffelt en zoent en kletst gezellig weg. De roos vindt hij prachtig. En natuurlijk mag er een foto gemaakt worden. Wel twee, voor alle zekerheid.
Met een blije Merette nemen we afscheid. Ze heeft honger, ze moet naar de wc (maar die zijn kapot(!)), maar het geeft allemaal niks. Ze heeft er zeven uur op moeten wachten, maar haar missie is geslaagd. Haar dag, wat zeg ik, haar hele weekend, kan niet meer kapot! Mijn schrijfwerk? Ach dat ligt er morgen ook nog wel…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten