Voetbalplaatjes

De tijd van de voetbalplaatjes is weer daar. En dus is Merette druk aan het sparen. 

De eerste keer dat ze wil gaan plakken hoor ik haar zuchten en mopperen; blijkbaar lukt het niet. Als ik poolshoogte ga nemen blijkt ze de nummers op de plaatjes niet te kunnen vinden, die zijn zó klein dat ze ze bijna niet kan lezen. Maar als ze een keer weet waar ze staan lukt het wel.

Op mijn vraag of ze ook een 'eigen' plaatje wil, weet ze in eerste instantie niet goed hoe ze moet reageren, maar als je een voorbeeld ziet lijkt het haar toch wel leuk. Ze is heel stellig in de keuze van haar favoriete club: Enschede. Daar woont haar zus immers.

Inmiddels zijn we een aantal weken verder. Er staan geen opdringerige kinderen meer bij de super aan de overkant, blijkbaar is er al veel geruild. Maar Merettes boek is nog niet vol. 'Als je alles hebt geplakt wat we hebben zal ik de nummer voor je opschrijven',  beloof ik haar. 'Dan ga ik wel even kijken wie er nog plaatjes heeft.'

Ik ben druk aan het werk in mijn kamer als ze bij me komt. Met een enveloppe (jawel, een blauwe). Daarop heeft ze zelf maar even alle ontbrekende nummer opgeschreven. Hoeft mama dat niet meer te doen.

Wie biedt? Merette wacht in spanning af!