Tot nu toe
is het er niet van gekomen om alle Oeganda/Tanzaniaverhalen van 2012 op te
schrijven. Maar omdat ik nu toch echt de fotoalbums wil maken, ben ik er
inmiddels druk mee aan de slag. Op verzoek ook hier in mijn blog. Met enige
regelmaat dus een - niet actueel, - Afrikaanse blog. hopelijk wel leuk om te
lezen!
6 augustus
2013
We krijgen
een rondleiding door het huis. Er zijn - een paar - echte toiletten. De
kinderen ogen vrolijk en blij en spelen met de paar dingen die voorhanden zijn
om mee te spelen, maar vooral met elkaar. De triples (drie dochters van Faith
die we kennen uit de Village) verblijven tijdens de schoolvakanties in het
huis. Ze zijn een jaar of zes en zeulen de hele dag met de kleine baby’tjes
rond. Hier in Nederland moet je er niet aan denken, daar zijn het welkome
hulphandjes.
In de keuken
(een hut waar in enorme ketels op houtvuur wordt gekookt) staat de hele dag
water te koken: bonen wellen er en de afwas wordt er gedaan.
Er is een speciale ruimte voor de Bulungikinderen. Daar kunnen ze spelen en oefenen zonder dat de ander kinderen zich ermee bemoeien.
Naast de Bulungiruimte is een kleine kliniek. Elke ochtend komt een verpleegster om te kijken naar zieke kindjes en om de ontwikkeling en groei van alle kinderen bij te houden.
Het meeste indruk maakt op mij het kantoor. Van elk kind wordt een map met informatie bijgehouden. Voor elk kind heeft de overheid toestemming gegeven om het op te nemen bij Arise And Shine Uganda. Van elk kind is bekend waar het vandaan komt en is zeker dat er op dat moment echt geen familie is die voor hem of haar kan zorgen.
De kinderen
slapen op slaapzalen in schone, frisse bedjes.
Ze eten vaak met
hun handen (want dat doet iedereen in Oeganda), maar die handjes worden wel
gewassen voor het eten. Het eten is eenvoudig, maar gezond en voedzaam. En elke
dag is er fruit: een halve banaan of een flink stuk ananas.
Ik weet het
zeker: onder de vleugels van Arise And Shine Uganda zijn kindjes heel goed af.
Ook onze Bulungikids!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten