In februari horen we dat Nynthe in september een broertje of een zusje krijgt. Het is snel, maar papa en mama zijn er heel gelukkig mee.
De zwangerschap verloopt minder voorspoedig dan de vorige keer, maar uiteindelijk na een maand of vier lijkt het allemaal de goede kant op te gaan.
Opa en oma wagen er zelfs een vakantie aan en genieten twee weken volop in Afrika.
Vlak voor Pasen blijkt bij een controle dat het kleintje met zijn voetjes in de baarmoedermond ligt en dat is niet te bedoeling. Mama wordt meteen plat gelegd, zelfs iets achterover in de hoop dat het kindje draait. Dat doet het en een bandje om de baarmoedermond moet voorkomen dat de bevalling doorzet. De artsen hebben hoop een bevalling zo nog zeker een vijftal weken te kunnen uitstellen; in een goede neonatologiekliniek zijn er dan goede vooruitzichten voor moeder en kind. Wel wijzen ze erop dat het nog steeds mis kan gaan.
Dat doet het dan ook, de dinsdag na Pasen. Om een uur of half elf wordt er een heel klein jongetje geboren: Quinn. Hij weegt amper een half pond en is daarmee nog heel veel kleiner dan zijn zusje. Hij leeft een uurtje.
De schok is – omdat het al een paar dagen dreigt mis te gaan – iets minder groot dan in november, maar het verdriet is er zeker niet minder om; het voelt – zo kort na november – dubbel oneerlijk.
De duur van de zwangerschap heeft een aantal buitengewoon vreemde gevolgen.
- Een kindje dat geboren is na minder dan 24 weken zwangerschap hoeft niet begraven te worden. Het mag wel.
- Een kindje dat geboren is en overleden kan eigenlijk niet meer door de vader worden erkend. Gelukkig wil de ambtenaar in de gemeente waar het ziekenhuis staat dat wel doen en wordt Quinn ook voor de wet het broertje van Nynthe. Op één dag: een akte van geboorte, een akte van erkenning en een akte van overlijden.
- De begrafenisverzekering geeft niet thuis: onder de 24 weken is het kindje niet verzekerd. Als we een dag na de geboorte op bezoek komen krijgen we Quinn te zien. Hij ligt – in een heel klein jasje (van een kleine knuffel ‘geleend’) in een mooi opgemaakte doos. In de koelkast… Want geen begrafenisverzekering betekent ook geen koelplaat. Staat in de kleine lettertjes.
Vier dagen na zijn geboorte wordt Quinn begraven. Hij kan – dankzij een lieve, begripvolle kerkhofbeheerder – worden bijgeplaatst in het grafje van zijn zusje.
We begraven hem met een klein groepje mensen op een zonnige Koninginnedag in alle stilte.
Een kleine, maar lieve begrafenis, voor een heel klein, stoer, lief ventje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten