Ik heb Roosmarijn naar het station gebracht. Ze gaat, samen met Renate en een heel stel anderen Koninginnedag vieren in Amsterdam.
Als ik terug ben zitten Merette en René voor de tv te kijken naar de Koninklijke familie in Apeldoorn.
Merette geniet en haalt herinneringen op. Want toen koningin Beatrix een aantal jaren geleden in Deventer was stonden wij met de neus vooraan in het rolstoelvak. Een hand van en een praatje met de koningin, Máxima die met Merettes tekening later op tv te zien is (en ook op een foto die ik heb gemaakt, maar het moment van overhandigen heb ik gemist) en (en voor wie zich die enorm verregende dag nog voor de geest kan halen) al weer op weg naar huis voordat het echt begon te hozen.
Ik heb Oranjetompoucen gehaald en dat vindt Merette wel het toppunt van feest.
Ze hangt gezellig op de bank en geniet van het vrolijke schouwspel op de tv.
En dan…een klein, zwart autootje. Dwars door het publiek. Schrik en ongeloof. We zien mensen gereanimeerd worden en realiseren ons: dit is goed fout.
Ik zet de tv op een andere zender: niet alles is geschikt voor Merettes ogen.
Ik zet boven de tv aan en René wandelt heen en weer tussen mijn kamer en de woonkamer. Beneden luistert hij naar de radio, boven pikt hij wat tv-beelden mee. Merette kijkt inmiddels ‘lekker’ naar haar favoriete cartoonzender en gaat ‘gewoon’ om half een eten. Zo hoort het.
Ik bel even naar de meiden in Amsterdam. Daar is het volop feest, maar ik druk ze op het hart de stemming in de gaten te houden. Ik wil er niet aan denken dat het een aanslag is, maar het is bijna onmogelijk dat het een ongeluk zou kunnen zijn. Ze beloven me meteen naar huis te komen als het niet gezellig is of dreigt te worden. Verder storten ze zich voorlopig toch maar in het feestgedruis.
Als ik de laatste woorden hier tik, hoor ik de berichten dat er inmiddels een lijkwagen op het plein staat in Apeldoorn.
Dit wordt een totaal andere Koninginnedag dan iemand zich had kunnen voorstellen.
Ik ben verbijsterd…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten