Deventer: Home of Football

In de jaren ’70 kom ik er veel: de Adelaarshorst. Niet alleen tijdens de wedstrijden van Go Ahead Eagles, maar ook naar de trainingen. Samen met een paar vriendinnen en klasgenoten.
Jaren ’70 hoor ik u denken… Jawel, de jaren van Mario Vuskovic, Jan van Deinsen, John Oude Wesselink, Kees van Kooten, Cock Rijkens en noem er nog maar een paar. En natuurlijk van trainers Barry Hughes (die net voor ik het cluppie ontdek Go Ahead heeft omgedoopt tot Go Ahead Eagles) en Leo Beenhakker. Regelmatig bezorgt hij ons – naïeve, brave pubers als we zijn – rode oortjes met zijn taalgebruik op het trainingsveld: wat kan díe man vloeken!

Van mijn ouders mag ik niet naar een voetbalwedstrijd. Ordinair, gevaarlijk, rellen, daar heb je als keurige GGC-leerling niks te zoeken. Zelf hebben ze niks met voetbal, dus snappen ze ook totaal niet wat ik er aan vind.

Maar naar een vriendin mag ik wel. En laten nu twee vriendinnen in de Tjoenerstraat wonen. Bijna op het voetbalveld. Een buitengewoon handige bijkomstigheid.

Geld om naar de wedstrijden te gaan heb ik niet, maar de eerst jaren is dat geen probleem. Beetje kletsen en flirten met de kaartjescontroleur aan de Vetkampstraat, kopje koffie mee (want de moeder van de vriendinnen aan de Tjoenerstad snapt het heel goed) of iets lekkers en ach, dan mogen we wel kijken. Die tribune is meestal niet vol, dus daar passen we best bij. Gedoe met clubcards, pasjes, draaihekken en controles is er niet. Voetbal is – meestal – gewoon gezellig.

Later – als ik vriendjes heb gemaakt met voetbalsupporters – is er altijd wel eentje die een ‘dameskaart’ voor me wil kopen. Voor de helft van het geld mag je een extra seizoenkaart kopen voor een dame die – af en toe of elke wedstrijd – met je mee wil. Dat geld kan ik nog net bij elkaar sprokkelen en vanaf die tijd sta ik meestal aan de B-side. Staan ja, want stoeltjes zijn er dan alleen nog aan de hoofdtribune. Ik zie er alle topclubs voorbij komen en dat levert prachtige wedstrijden op. Die niet zelden slecht aflopen voor de bezoekers want: ‘Eagles uit, altijd lastig…’

Voetbal is een mannenzaak; er staan weinig meisjes en vrouwen, dus vallen we nog op. In positieve zin, want ondanks de reuring die er dan ook al wel is, heb ik me er nooit een seconde onveilig gevoeld. Als er al eens lastige uitsupporters zijn (gewoon op dezelfde tribune, het ‘uitvak’ is nog niet uitgevonden) hoeven die met geen vinger naar ons te wijzen, want dan komen de heren van de B-side wel even een handje helpen.

Ik ben er een keer met een heel (Zweeds) rolstoelbasketbalteam. Wedstrijd tegen Ajax, dus uitverkocht. Er zijn niet voldoende plekken meer bij het hek en een aantal mensen wil er niet weg (iedereen kan over een rolstoel heenkijken, maar toch). Dat duurt niet lang. De mannen van de B-side hebben in no time alle rolstoelers op een prima plek.

Er komen in die tijd nog buitenlandse ploegen op bezoek. Op mijn bruiloft verschijnt een die hard Queens Park Rangers fan, speciaal voor het feest overgekomen. We schrijven met elkaar en dus lijkt een uitnodiging op zijn plek, maar ik heb nooit gedacht dat hij ook echt zou komen!

Ik tref een echtgenoot die ook niet zo veel met voetbal heeft. De jaren erna is er geen tijd (en geen geld, crisis in de jaren ’80, weet u nog?) voor een seizoenkaart.
Vorig jaar heb ik er weer een. Met enige regelmaat ga ik met een van mijn dochters naar een wedstrijd. Aan het eind van het seizoen is het tijd om de kaart te verlengen, maar door een drukke tijd komt het er niet van. En dan… is mijn cluppie (want dat is het toch gebleven al die jaren) ineens gepromoveerd.

Voetbal leeft weer in mijn mooie stad! Alle seizoenkaarten zijn uitverkocht tegen de tijd dat ik even tijd heb om met erin te verdiepen, dus ik moet het doen met de radio.

Maar wat is het heerlijk om weer elke week in ‘Langs de lijn’ de verslagen te horen over de Eagles. Om, bij mooi weer en een mooie pot voetbal, de supporters in de Vijfhoek te kunnen horen! Op twitter al het commentaar van de fans te kunnen volgen.
Als ik dit schrijf is de wedstrijd tegen Feyenoord net afgelopen. ‘Mijn’ Eagles heeft een punt gehaald. Dat cluppie handhaaft zich wel en ik hoop op een seizoenkaart voor komend seizoen. En Feyenoord heeft het maar weer bewezen: Eagles uit, altijd lastig!