Het kabinet is – eindelijk - gevallen. Dat is natuurlijk geen nieuws meer, maar wel de aanleiding tot dit verhaal. Wat met een gevallen kabinet komen we niet tot het magische begrotingstekort van 3%. En dat moet. Dat moet van Europa, maar daar hebben we natuurlijk zelf als klein landje flink de hand in gehad door tegen andere landen te zeggen dat we de regels niet voor niets hebben bedacht en dat iedereen zich er aan moet houden. Dan moeten we dat zelf ook doen. Daar ben ik het op zich mee eens, want we moeten onze kinderen en kleinkinderen niet opzadelen met een onoverkomelijke schuldenlast. Alleen over de manier waarop valt nog wel het een en ander te zeggen.
VVD, CDA, D’66, GroenLinks en de ChristenUnie zijn ogenblikkelijk
in het ontstane gat gesprongen en in een paar dagen krijgen zij voor elkaar wat
in het Catshuis maar niet wilde lukken: een akkoord dat én het begrotingstekort
naar de 3% weet te krijgen én een aantal buitengewoon asociale maatregelen van
tafel. Denk daarbij bijvoorbeeld aan de maatregelen in het passend onderwijs,
het beperken van de Persoonsgebonden Budgetten en het terugdraaien van de
huishoudtoets. Fijn, daar ben ik heel blij mee. (Het zal u inmiddels niet verbazen dat ik mij in het
linkse segment van de politiek bevind). Maar… hoe komen we dan toch uit op die
3%?
Ik duik in de maatregelen van het Lenteakkoord en dat is
niet mis: de BTW gaat omhoog met 2% (levert een slordige 4 miljard op), de
ambtenarensalarissen gaan voor lange tijd op de nullijn (vallen docenten daar
ook onder? Wil er straks helemaal niemand meer voor de klas), en het eigen risico
in de zorg gaat flink omhoog. Je hoeft nog maar heel weinig onder de leden te
hebben om te constateren dat je die € 350 per jaar gewoon bij je zorgpremie kan
optellen. Een belastingvrije vergoeding voor woon- werkverkeer zit er ook niet
meer in. En zo valt er nog wel meer op te noemen. Maar goed: er moet iets
gebeuren.
Dan blijft mijn oog hangen op een maatregel die maar een ‘beetje’
geld oplevert, 150 miljoen euro. Op ruim 12 miljard een schijntje toch? Die 150
miljoen wordt gekort op het vervoer van instellingen. Het bedrag dat daar nu
voor is gereserveerd gaat met de helft omlaag.
Ik denk aan Merette: inmiddels 26 jaar. Ze heeft het
Syndroom van Down. Ze woont in Deventer in en huis in de wijk bij Zozijn. Elke
dag gaat ze Zozijnbusje naar haar ‘werk’. Net als haar huisgenoten en nog heel
veel andere mensen met een beperking. Haar indicatie zegt dat ze recht heeft op
verblijf met behandeling én vervoer. Haar werk bevindt zich op een kilometer of
18 van haar huis. Ze functioneert op het cognitieve niveau van een vijfjarige
en kan zich dus niet zelfstandig in het verkeer bewegen. Ben benieuwd hoe de
vijf Lentepartijen dat voor zich zien. Hoe denken zij dat een directeur van een
zorginstelling dat gaat oplossen? Mag ze de ene week nog maar drie dagen aan
het werk en de andere week twee? Dan rijzen de kosten voor haar opvang thuis de
pan uit. Daar zit de directeur van de instelling ook
niet op te wachten (en de Lentecoalitie trouwens ook niet). Maar dan weet ik
het! Ik heb de perfecte oplossing voor alle directeuren in het land. ’s Morgens
gaat iedereen met auto of bus naar het werk en ‘s middags lopend naar huis. Kost
precies de helft en is nog gezond ook. Probleem opgelost. Wat zullen ze in Den
Haag trots op me zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten