Om vijf uur ’s middags staat de Cambiobus voor de deur. Bij het station pikken we nog vier medebegeleiders op en er komt er eentje met de trein naar Amsterdam. Past dus allemaal precies.
Tim voorziet iedereen van roze boa’s en hoedjes: wij zijn er klaar voor. Als we keurig geparkeerd staan en arriveren bij de Arena moet Merette plassen. Gelukkig staan er van die hokje buiten. Als ze binnen is wordt René Frogers ‘Eigen huis’ gedraaid en iedereen kan meegenieten van een luid: ‘Een vers kopje theeeeeeeeeee!!!!’ uit het toilet tot groot plezier van de wachtende rij.
We hebben zitplaatsen, want tja, zo lang staan is vast niks voor Merette. (Sinds de Regiotap, waar ik 7 (!!!!) uur met haar heb gestaan weet ik beter, maar toen waren de kaartjes al gekocht.)
We zitten een uurtje op onze plekken als er wordt afgeteld en jawel: daar komen ze: in een open dubbeldekker rijden de drie heren – met de dansers – naar het podium.
En dan begint het feest… Ruim anderhalf uur gaat iedereen uit zijn dak. Merette zingt alle Nederlandse liedjes mee (en bijna alle Engelstalige) en wij natuurlijk ook. Na de pauze gaat het allemaal vrolijk verder.
Marieke, Madelon (ha, ik zou wel een paar foto’s aan haar leerlingen willen laten zien, wat zouden die genieten van zo’n vrolijke juf) en Renate verkopen (op het herentoilet, want de Arena blijft een voetbalstadion met veel te weinig damestoiletten, gelukkig mag Merette meestal wel voorkruipen want als zij moet, moet ze ook meteen…) hun boa’s voor € 80. Benzine- en parkeergeld terugverdiend.
Merette staat halverwege het tweede deel met een zilveren nepmicrofoon tussen vier identiek geklede heren die allemaal met zonnebril en microfoon alles meezingen.
Via grote schermen krijgen we een prima blik op de heren en ze is ervan overtuigd dat Gordan naar haar – en naar haar alleen – geknipoogd heeft.
Overigens heeft hij in haar ogen ook een minpuntje: als hij ‘zijn’ Lisa’s ‘Halleluja’ inzet, vindt ze dat dat niet mag: dat is immers het lied van Lisa. En gelijk heeft ze, want Lisa zingt hem er in het laatste deel van het nummer compleet en totaal uit. Wát een stem!
Johnny Logan komt langs, Robert ten Brink en Rob de Nijs.
Het dak van de Arena is gelukkig nogal stevig, het is blijven zitten.
Nu mag je van de Toppers vinden wat je wilt: maar wat een feest. Iedereen lacht, zingt, danst en heeft plezier. Er valt – voorzover wij meekrijgen – geen enkele wanklank: een avondje Toppers is gewoon gezellig.
En Merette? Die heeft de avond van haar leven. Elke keer verbaas ik me weer over het feit dat ze de teksten kent van zoveel liedjes. Praten kan ze maar moeizaam, maar alle teksten zitten feilloos in dat koppie.
Renate en Roosmarijn komen om beurten naast haar staan want hoe leuk de Toppers ook zijn: zoals Merette geniet heeft niemand die avond genoten. Merette is voor ons de grootste Popper…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten