zondag 28 februari 2010

Lijst 2, nummer 4

Op 3 maart mag iedereen weer naar de stembus. Zelf sta ik op de lijst voor GroenLinks. Ik wil heel graag de komende jaren in de Gemeenteraad van Deventer staan voor een rechtvaardig, sociaal en duurzaam beleid.
Mooie woorden, ik weet het, maar ze kloppen wel!
GroenLinks wil aandacht voor duurzaam en groen. De ‘gebruikelijke’ energiebronnen raken op of zijn zó vervuilend dat we ze niet moeten willen gebruiken. Wind- en zonne-energie bieden ongekende mogelijkheden en leveren ook nog werkgelegenheid op. Daar kan en moet je ook als gemeente je steentje aan bijdragen.
Het klimaat verandert. Ondanks de fouten in de klimaatrapportages en onze (heerlijke) koude winter is dat echt een feit. Kijk maar naar het extreem ‘warme’ weer in Canada, waar het juist in deze tijd heel koud hoort te zijn. Extremen, warm én koud, zijn een gevolg van de opwarming van de aarde. Of we daar als mensen volledig verantwoordelijk voor zijn betwijfel ik (de temperatuur op aarde fluctueert al miljoenen jaren), maar ik ben ervan overtuigd dat we er een groot aandeel in hebben en dat we daar echt iets aan moeten (en kunnen doen). GroenLinks onderscheidt zich daarbij echt van andere partijen!

Mijn hart ligt natuurlijk op het sociale vlak. In een buitengewoon rijk land als Nederland moeten we het de normaalste zaak van de wereld vinden om goed te zorgen voor de mensen die het minder hebben dan wij. Door een beperking, een ziekte, domme pech of wat dan ook. Als je kan werken, behoor je dat te doen voor je geld. Maar als je daarbij een steuntje in de rug nodig hebt, dan hoor je dat te krijgen. Als je niet kunt werken (vanwege en beperking, ziekte of andere oorzaak) dan hoor je in dit land een financiële ondersteuning te krijgen waar je fatsoenlijk van kan leven. Ook de zorg moet goed en humaan geregeld zijn.
Bovendien moet je – ook met een beperking of met weinig geld – kunnen meedoen in Deventer.
Dat wordt voor een deel bepaald in Den Haag. Maar vergis je niet: ook in de gemeenteraad wordt heel veel beslist dat inwoners van een gemeente direct aangaat. Juist op het gebied van werk en inkomen en een deel van de zorg.
Het overgrote deel van het geld dat een gemeente te besteden heeft komt uit Den Haag. Dat het bedrag de komende jaren lager zal zijn is duidelijk. Hoeveel lager weet nog niemand. Als de economie op niet al te lange termijn weer aantrekt, zou de soep wel eens beduidend minder heet kunnen worden gegeten dan dat ze wordt opgediend. Met een botte bijl de komende jaren gaan bezuinigen is in elk geval iets wat we niet moeten doen.
Maar dat het zaak ik het beschikbare geld zo eerlijk en rechtvaardig mogelijk te verdelen en ervoor te zorgen dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen lijkt mij duidelijk. Daar kan de Gemeenteraad heel veel invloed op uitoefenen.
Ik wil de komende vier jaar graag een bijdrage leveren aan een sociaal en duurzaam Deventer, met kansen en mogelijkheden voor iedereen!
Dus… kom woensdag 3 maart naar het stembureau (vergeet je ID (paspoort, ID-kaart of rijbewijs) en je stempas niet) en stem! Lijst 2, nummer 4.

Je stem heeft wel degelijk invloed, laat hem niet verloren gaan!

Meer weten over mijn drijfveer voor de lokale politiek? Kijk hier.

En hier...

vrijdag 26 februari 2010

Nog een paar dagen…

En dan is ze weg. Voor acht maanden naar Oeganda. Een langgekoesterde droom gaat in vervulling.
Afgelopen januari is ze 26 geworden. Een paar leuke studies achter de rug, zeven jaar in een studentenhuis gewoon, leuke baan (collega), maar toch…
Ze wil al vanaf haar vijftiende naar Afrika. Vrijwilligerswerk doen.
Als ze 17 is vindt ze zichzelf eigenlijk oud en wijs genoeg om te gaan. HAVO-diploma op zak, wat wil een mens nog meer?
Maar wij, haar ouders, willen inderdaad meer. Een afgeronde HBO-studie bijvoorbeeld. Niet zozeer omdat dat niet een jaartje kan worden uitgesteld, maar omdat je op je zeventiende simpelweg nog niet zo heel veel te bieden hebt. Natuurlijk kan je waterputten slaan en nuttige dingen doen, maar met een beetje meer levenswijsheid (en die komt nu eenmaal met de jaren) heb je ook veel meer te bieden.
Zonder al te veel gesputter komt die studie er. Als ze daarmee klaar is verwacht ik een plan: een paar maanden werken en dan…weg; naar Afrika.
Maar nee, ze heeft een leuke studie gevonden en voor we het goed en wel beseffen, is ze daaraan begonnen. Afstudeeropdracht bij Cambio en dan een (tijdelijk) contract. En nog een contract.
Ze woont nog steeds in ‘het leukste huis van Deventer’ aan de Spoorstraat. Want het kriebelt nog steeds en die kamer is goedkoop genoeg om te kunnen sparen.
Ze belt en mailt met een paar grote NGO’s, maar die hebben alleen werk voor professionals. Dan vindt ze Different Africa Connection, een kleine stichting, opgericht door Dominique Cordier. Zij heeft ervaring met vrijwilligerswerk in Oeganda op kleine projecten en bemiddelt vrijwilligers die daar naar toe willen.
Er wordt heen en weer gemaild, gebeld en gesproken. De knoop wordt doorgehakt. Renate kiest voor BEHOD, een project in Jinja voor mensen met een lichamelijke beperking.
In januari wil ze weg, maar omdat dat bij haar projecten voor Cambio niet echt handig uitkomt wordt het iets later. Ze boekt een ticket voor dinsdag 2 maart, zegt haar baan en haar kamer op en begint aan de voorbereidingen.
Inentingen, malariatabletten, een andere bank, een creditkaart (ja, bij ons, want ze heeft geen inkomen meer…), inpakken (fijn dat we deze zomer de zolder hebben opgeruimd, is er tenminste plaats), een afscheidsfeestje geven enz.
Nog een paar dagen en dan staan we op Schiphol….