Nog een paar dagen…

En dan is ze weg. Voor acht maanden naar Oeganda. Een langgekoesterde droom gaat in vervulling.
Afgelopen januari is ze 26 geworden. Een paar leuke studies achter de rug, zeven jaar in een studentenhuis gewoon, leuke baan (collega), maar toch…
Ze wil al vanaf haar vijftiende naar Afrika. Vrijwilligerswerk doen.
Als ze 17 is vindt ze zichzelf eigenlijk oud en wijs genoeg om te gaan. HAVO-diploma op zak, wat wil een mens nog meer?
Maar wij, haar ouders, willen inderdaad meer. Een afgeronde HBO-studie bijvoorbeeld. Niet zozeer omdat dat niet een jaartje kan worden uitgesteld, maar omdat je op je zeventiende simpelweg nog niet zo heel veel te bieden hebt. Natuurlijk kan je waterputten slaan en nuttige dingen doen, maar met een beetje meer levenswijsheid (en die komt nu eenmaal met de jaren) heb je ook veel meer te bieden.
Zonder al te veel gesputter komt die studie er. Als ze daarmee klaar is verwacht ik een plan: een paar maanden werken en dan…weg; naar Afrika.
Maar nee, ze heeft een leuke studie gevonden en voor we het goed en wel beseffen, is ze daaraan begonnen. Afstudeeropdracht bij Cambio en dan een (tijdelijk) contract. En nog een contract.
Ze woont nog steeds in ‘het leukste huis van Deventer’ aan de Spoorstraat. Want het kriebelt nog steeds en die kamer is goedkoop genoeg om te kunnen sparen.
Ze belt en mailt met een paar grote NGO’s, maar die hebben alleen werk voor professionals. Dan vindt ze Different Africa Connection, een kleine stichting, opgericht door Dominique Cordier. Zij heeft ervaring met vrijwilligerswerk in Oeganda op kleine projecten en bemiddelt vrijwilligers die daar naar toe willen.
Er wordt heen en weer gemaild, gebeld en gesproken. De knoop wordt doorgehakt. Renate kiest voor BEHOD, een project in Jinja voor mensen met een lichamelijke beperking.
In januari wil ze weg, maar omdat dat bij haar projecten voor Cambio niet echt handig uitkomt wordt het iets later. Ze boekt een ticket voor dinsdag 2 maart, zegt haar baan en haar kamer op en begint aan de voorbereidingen.
Inentingen, malariatabletten, een andere bank, een creditkaart (ja, bij ons, want ze heeft geen inkomen meer…), inpakken (fijn dat we deze zomer de zolder hebben opgeruimd, is er tenminste plaats), een afscheidsfeestje geven enz.
Nog een paar dagen en dan staan we op Schiphol….