De koffers (en de tassen) zijn gepakt. Natuurlijk denkt René dat het allemaal nooit mee komt en ben ik ervan overtuigd dat het allemaal best gaat lukken.
We brengen de bagage naar een soort bewaarkamer en melden ons bij de Spa. Wát een heerlijkheid: massage, badderen en douchen in de open lucht, een verrukkelijk haarmasker, whow, daar kunnen de strandmassagedames toch niet tegen op. Tenminste… als je de prijzen niet met elkaar vergelijkt.
Helemaal rozig gaan we voor de laatste keer een hapje eten op het strand.
En dan is het echt tijd om Indonesië te verlaten.
We checken uit en worden naar het vliegveld gebracht.
Daar verloopt alles van een leien dakje en natuurlijk mogen alle tassen en koffers gewoon mee! We spenderen onze laatste roepia’s aan een lekker geurtje en spotten de kleinste MacDonalds ter wereld (een halve M klein).
We brengen de bagage naar een soort bewaarkamer en melden ons bij de Spa. Wát een heerlijkheid: massage, badderen en douchen in de open lucht, een verrukkelijk haarmasker, whow, daar kunnen de strandmassagedames toch niet tegen op. Tenminste… als je de prijzen niet met elkaar vergelijkt.
Helemaal rozig gaan we voor de laatste keer een hapje eten op het strand.
En dan is het echt tijd om Indonesië te verlaten.
We checken uit en worden naar het vliegveld gebracht.
Daar verloopt alles van een leien dakje en natuurlijk mogen alle tassen en koffers gewoon mee! We spenderen onze laatste roepia’s aan een lekker geurtje en spotten de kleinste MacDonalds ter wereld (een halve M klein).
De overstap op Singapore (we hebben daar niet veel tijd, maar waren door Remco al gewaarschuwd) halen we vlekkeloos. Merette boft: de nieuwe Narnia 2 zit in het filmpakket! In het Engels, maar dat maakt haar niet uit: ze kijkt hem een keer of drie…
Om zeven uur landen we op Schiphol en nog geen uurtje later zitten we in het taxibusje.
Terug in ons keurige, overgeorganiseerde landje. Alle wegen recht, overal stoplichten, (bijna) geen rommel, koeien en schapen achter prikkeldraad in keurig vierkante weiden. We zijn weer thuis! Duizenden foto’s en heel veel ervaringen rijker.
En ik heb nu al heimwee naar het straat- en plattelandbeeld van Jakarta en Bali.Naar de vriendelijke mensen, de prachtige planten en bloemen.
Ik heb heimwee, naar het land van mijn vader…
De Javaanse aarde staat in het urntje op de kast. Het land van mijn vader is ook een beetje mijn land geworden….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten