Naar huis

De koffers (en de tassen) zijn gepakt. Natuurlijk denkt René dat het allemaal nooit mee komt en ben ik ervan overtuigd dat het allemaal best gaat lukken.
We brengen de bagage naar een soort bewaarkamer en melden ons bij de Spa. Wát een heerlijkheid: massage, badderen en douchen in de open lucht, een verrukkelijk haarmasker, whow, daar kunnen de strandmassagedames toch niet tegen op. Tenminste… als je de prijzen niet met elkaar vergelijkt.
Helemaal rozig gaan we voor de laatste keer een hapje eten op het strand.
En dan is het echt tijd om Indonesië te verlaten.
We checken uit en worden naar het vliegveld gebracht.
Daar verloopt alles van een leien dakje en natuurlijk mogen alle tassen en koffers gewoon mee! We spenderen onze laatste roepia’s aan een lekker geurtje en spotten de kleinste MacDonalds ter wereld (een halve M klein).

De overstap op Singapore (we hebben daar niet veel tijd, maar waren door Remco al gewaarschuwd) halen we vlekkeloos. Merette boft: de nieuwe Narnia 2 zit in het filmpakket! In het Engels, maar dat maakt haar niet uit: ze kijkt hem een keer of drie…

Om zeven uur landen we op Schiphol en nog geen uurtje later zitten we in het taxibusje.
Terug in ons keurige, overgeorganiseerde landje. Alle wegen recht, overal stoplichten, (bijna) geen rommel, koeien en schapen achter prikkeldraad in keurig vierkante weiden. We zijn weer thuis! Duizenden foto’s en heel veel ervaringen rijker.
En ik heb nu al heimwee naar het straat- en plattelandbeeld van Jakarta en Bali.Naar de vriendelijke mensen, de prachtige planten en bloemen.
Ik heb heimwee, naar het land van mijn vader…
De Javaanse aarde staat in het urntje op de kast. Het land van mijn vader is ook een beetje mijn land geworden….

Nog even genieten

Anderhalve dag hebben we nog te gaan. Deze laatste volle dag op Bali staat in het teken van zon, zee, strand, koffers pakken en… Marlies en Ruben. Zij zijn onverwacht eerder op Bali aangekomen en willen met Roos en Renate wel ergens een biertje drinken.
En ja, mee eten willen ze ook wel!
We maken een reservering voor 8 personen bij Alice’s bar. Komt helemaal in orde. En ja, zes personen worden opgehaald, de andere twee komen zelf. Helemaal duidelijk.
We liggen lekker op het strand, verwennen onszelf bij de lunch met een cocktail (vooral die van Merette is zeer tropisch), laten ons nog een keertje masseren en pakken de koffers.


Morgen moeten we voor 12 uur van de kamer zijn, terwijl de taxi pas om half zes komt.
Oh, enne speciaal voor Co: op Bali wordt afval ook gescheiden (soms…)!

Als we ons melden bij de balie om naar Sanur te gaan staan er twee enorme pathfinders op ons te wachten. Eight persons? Ehm, no, six. Want de andere twee zijn al in Sanur. Maar u zei toch acht? Ja, we gaan ook met z’n achten eten, maar de andere twee… Nou ja, het Engels hier laat nog wel eens wat te wensen over… Omdat ze er nu toch zijn nemen we drie aan drie plaats in de enorme auto’s en zoeven naar het restaurant.
Leuk om Marlies en Ruben weer te zien!
We eten wederom heerlijk. De krontjongmuziek is aardig, maar minder gezellig dan de muziek van een paar dagen geleden.
Als we uitgegeten zijn gaan mijn moeder, René, Merette en ik terug naar het hotel.
Ruben, Marlies, Renate en Roos gaan de kroegen van Sanur onveilig maken.
Ze komen terecht in een soort reggaekroeg; de eigenaar heeft de meeste woeste dreadlocks die je in tijden hebt gezien. En hij draait muziek van een Nederlands bandje. Ze zijn meteen dikke vrienden. Natuurlijk brengt hij ze naar ‘huis’. In een kever met open dak…

Midden in de nacht staan ze met z’n vieren in de kamer van Merette (waar ik een paar uurtjes slaap heb gepakt). De wereldreizigers zijn door hun boeken heen en plunderen onze voorraad. Scheelt ons weer een paar kilo bagage.
We nemen afscheid en Renate loopt nog even mee om een taxi te regelen. Ik kruip weer in mijn ‘eigen’ bed. Morgen is het echt over….

Meer 'strand en zo' foto's

Klungkung, de Moedertempel en vleermuizen

Keurig om 9 uur staat Lang voor ons klaar. We hebben een aantal bezienswaardigheden op het lijstje staan in het Oosten van Bali. We beginnen in Klungkung, waar de overblijfselen van een paleis de moeite van het bekijken waard zijn. Het Bale Kambang (drijvende paviljoen) is het hoogtepunt van de gebouwen die er nog staan. Het Kerta Gosa is het Paviljoen van de gerechtigheid. Rechters losten hier problemen op die niet binnen families of dorpsgemeenschappen konden worden opgelost. Het was het hoogste rechtscollege van het eiland. Alle goed en kwaad is beeldend geschilderd op het plafond. Een gids legt ons de verhalen uit. Gelukkig vertelt hij erbij dat onbetrouwbare politici niet echt in de kookpot hoeven en dat de handen van de dief niet worden afgehakt, maar dat de tekeningen wel duidelijk moeten maken wat het verschil is tussen goed en kwaad en wat je straf zou kunnen zijn.

Er is ook nog een klein museum met oude Hollandse kranten en veel militaire spullen.
Als we weer naar de auto lopen worden we belaagd door vrouwen die sarongs verkopen. We willen er best nog een paar (leuke cadeautjes), maar uiteindelijk moeten we ze de auto bijna uit slaan om er nog vanaf te komen….

Pura Besakih is onze volgende bestemming: de Moedertempel. Deze allerheiligste Hindoetempel lig op de flanken van de Gunung Agung. De tempel bestaat uit allemaal kleine tempeltjes. Die mogen we niet in, maar we mogen wel (met – dure – gids) door het complex wandelen. In sarong, dat wel. Niemand ligt wakker van een strapless topje, maar een sarong zal je dragen, ook als je een lange broek aan hebt. Het is een hele klim naar boven, maar het is wel de moeite waard. In een van de tempels is een ceremonie aan de gang. Omdat alles open is kan je het goed zien en het is ook geen probleem om foto’s te maken.

Er wordt een tempel gebouwd, waar iedereen in mag, van welk geloof dan ook. Elke religie heeft wel zijn eigen ingang. De gedachte erachter is dat iedereen zijn eigen weg volgt, maar uiteindelijk op dezelfde plek uitkomt. Ik moet zeggen: het is een gedachte die me zeer aanspreekt!

We lunchen in een restaurant dat bovenop berg ligt en een fabelachtig uitzicht heeft over terras sawa’s. Het restaurant is aan de dalkant helemaal open en we hebben een tafel met uitzicht. Een heerlijk Indisch buffet erbij: wat wil een mens nog meer.

Na de lunch rijden we naar Tenganan. In dit dorp leeft de bevolking nog volgens de oude Balinese tradities. Er wordt dubbel ikat geweven op een manier die bijna nergens wordt gebruikt. De kleden zijn prachtig! De gids vertelt van alles over het dorp, showt ons zijn roze gevechtshaan en speelt een deuntje gamelan. Hij maakt ook boeken van palmblad. Ik koop het verhaal van Ramayana, een bekende liefdesgeschiedenis. Omdat ik vind dat de tekeningen wat aan de lichte kant zijn wordt het ‘boek’ ter plekke ingekleurd. Mijn moeder koopt ook een boek. Zijn mooi, de verhalen zijn met de hand uitgesneden en we steunen de instandhouding van het dorp.

Er staat nog één tempel op ons verlanglijstje: de Goa Lawah, de vleermuizentempel. Duizenden vleermuizen beschermen de ingang van de grot. Merette lijkt het maar eng, maar als ze er een keer is vindt ze het prachtig! Vier mannen zitten onverstoorbaar voor de tempel te bidden en brengen offers. Een van hen knoopt later nog een leuk gesprek aan met Renate en Roosmarijn.
Wij verbazen ons nog maar eens over de swastika’s.

Terug naar Sanur. We nemen afscheid van Lang en gaan naar onze kleermaker. Alles is klaar. De kleermaakster komt meteen op haar scootertje aangereden om te kijken of we tevreden zijn. De jurken van de meiden zitten als gegoten. ‘Óh you look so sexy!’, roept ze blij! Ze heeft vast niet gedacht dat ze zo mooi zouden zijn, omdat het voor haar wel heel lange en grote jurken moeten lijken!
Zij blij, wij blij. We nemen kaartjes mee: als er iemand weten die naar Sanur gaat en een kleermaker nodig heeft zullen we ze doorverwijzen!

We zoeken een restaurantje en genieten weer van een heerlijke maaltijd. Nog anderhalve dag te gaan in dit prachtige land….

De foto's van Bali.