Ze heeft vorig jaar al tegen Gerard gezegd dat hij het toch echt bij moet leggen met Gordon, maar dat wilde hij niet beloven.
Gelukkig lijkt het er dit jaar toch echt weer van te komen. En dan ook nog Frans Bauer als Special Guest.
Zaterdag 22 mei is het eindelijk zo ver. Dresscode is white & silver. Dat blijkt nog lastiger dan gedacht, want voor Merette heb ik echt geen witte kleren. Gelukkig vind ik op de markt in Den Haag foeilelijke witte stof met zilveren glitters. Kunnen we toch een sjaaltje van knippen.
Tegen half zes rijden we weg uit Deventer. Eerste stop bij McDonalds in Apeldoorn. Veel wit en zilver. Goh, waar gaan die naar toe?
In Amsterdam vinden we snel onze gereserveerde parkeerplek. We lopen de parkeergarage uit en slaan linksaf. Niet dat we de weg weten, maar alles wat wit en zilverkleurig is loopt die kant op, dus…
Eindelijk zijn we in de Arena. Wat ons betreft kan het feest beginnen.
En een feest is het! Bijna iedereen is echt in het wit en zilver (als we nog een keer gaan zullen we dus echt beter ons best moeten doen voor Merette) en de rode lampjes die iedereen op zijn hoofd kan zetten (led reclame van Philips) worden door iedereen gedragen. 61.000 vrolijke mensen zingen mee, zien de zoen van Gordon en Gerard, genieten van een wijntje en biertje en hebben een topavond.
Wij ook. Want het kan dus gewoon: meer dan 60.000 mensen bij elkaar die samen plezier maken zonder dat er gekke dingen gebeuren. Mag je van de Toppers vinden wat je vindt (en ik vind ze leuk, ik beken), maar het publiek is in elk geval Top!
(En wat Merette ervan vindt hoef ik niet uit te leggen: alleen naar haar kijken maakt het een fantastisch feest!)
