zondag 30 november 2008

Naar huis



De koffers (en de tassen) zijn gepakt. Natuurlijk denkt René dat het allemaal nooit mee komt en ben ik ervan overtuigd dat het allemaal best gaat lukken.
We brengen de bagage naar een soort bewaarkamer en melden ons bij de Spa. Wát een heerlijkheid: massage, badderen en douchen in de open lucht, een verrukkelijk haarmasker, whow, daar kunnen de strandmassagedames toch niet tegen op. Tenminste… als je de prijzen niet met elkaar vergelijkt.
Helemaal rozig gaan we voor de laatste keer een hapje eten op het strand.
En dan is het echt tijd om Indonesië te verlaten.
We checken uit en worden naar het vliegveld gebracht.
Daar verloopt alles van een leien dakje en natuurlijk mogen alle tassen en koffers gewoon mee! We spenderen onze laatste roepia’s aan een lekker geurtje en spotten de kleinste MacDonalds ter wereld (een halve M klein).

De overstap op Singapore (we hebben daar niet veel tijd, maar waren door Remco al gewaarschuwd) halen we vlekkeloos. Merette boft: de nieuwe Narnia 2 zit in het filmpakket! In het Engels, maar dat maakt haar niet uit: ze kijkt hem een keer of drie…

Om zeven uur landen we op Schiphol en nog geen uurtje later zitten we in het taxibusje.
Terug in ons keurige, overgeorganiseerde landje. Alle wegen recht, overal stoplichten, (bijna) geen rommel, koeien en schapen achter prikkeldraad in keurig vierkante weiden. We zijn weer thuis! Duizenden foto’s en heel veel ervaringen rijker.
En ik heb nu al heimwee naar het straat- en plattelandbeeld van Jakarta en Bali.Naar de vriendelijke mensen, de prachtige planten en bloemen.
Ik heb heimwee, naar het land van mijn vader…
De Javaanse aarde staat in het urntje op de kast. Het land van mijn vader is ook een beetje mijn land geworden….

zondag 23 november 2008

Nog even genieten

Anderhalve dag hebben we nog te gaan. Deze laatste volle dag op Bali staat in het teken van zon, zee, strand, koffers pakken en… Marlies en Ruben. Zij zijn onverwacht eerder op Bali aangekomen en willen met Roos en Renate wel ergens een biertje drinken.
En ja, mee eten willen ze ook wel!
We maken een reservering voor 8 personen bij Alice’s bar. Komt helemaal in orde. En ja, zes personen worden opgehaald, de andere twee komen zelf. Helemaal duidelijk.
We liggen lekker op het strand, verwennen onszelf bij de lunch met een cocktail (vooral die van Merette is zeer tropisch), laten ons nog een keertje masseren en pakken de koffers.



Morgen moeten we voor 12 uur van de kamer zijn, terwijl de taxi pas om half zes komt.
Oh, enne speciaal voor Co: op Bali wordt afval ook gescheiden (soms…)!



Als we ons melden bij de balie om naar Sanur te gaan staan er twee enorme pathfinders op ons te wachten. Eight persons? Ehm, no, six. Want de andere twee zijn al in Sanur. Maar u zei toch acht? Ja, we gaan ook met z’n achten eten, maar de andere twee… Nou ja, het Engels hier laat nog wel eens wat te wensen over… Omdat ze er nu toch zijn nemen we drie aan drie plaats in de enorme auto’s en zoeven naar het restaurant.
Leuk om Marlies en Ruben weer te zien!
We eten wederom heerlijk. De krontjongmuziek is aardig, maar minder gezellig dan de muziek van een paar dagen geleden.
Als we uitgegeten zijn gaan mijn moeder, René, Merette en ik terug naar het hotel.
Ruben, Marlies, Renate en Roos gaan de kroegen van Sanur onveilig maken.
Ze komen terecht in een soort reggaekroeg; de eigenaar heeft de meeste woeste dreadlocks die je in tijden hebt gezien. En hij draait muziek van een Nederlands bandje. Ze zijn meteen dikke vrienden. Natuurlijk brengt hij ze naar ‘huis’. In een kever met open dak…




Midden in de nacht staan ze met z’n vieren in de kamer van Merette (waar ik een paar uurtjes slaap heb gepakt). De wereldreizigers zijn door hun boeken heen en plunderen onze voorraad. Scheelt ons weer een paar kilo bagage.
We nemen afscheid en Renate loopt nog even mee om een taxi te regelen. Ik kruip weer in mijn ‘eigen’ bed. Morgen is het echt over….


Meer 'strand en zo' foto's

maandag 17 november 2008

Klungkung, de Moedertempel en vleermuizen

Keurig om 9 uur staat Lang voor ons klaar. We hebben een aantal bezienswaardigheden op het lijstje staan in het Oosten van Bali. We beginnen in Klungkung, waar de overblijfselen van een paleis de moeite van het bekijken waard zijn. Het Bale Kambang (drijvende paviljoen) is het hoogtepunt van de gebouwen die er nog staan. Het Kerta Gosa is het Paviljoen van de gerechtigheid. Rechters losten hier problemen op die niet binnen families of dorpsgemeenschappen konden worden opgelost. Het was het hoogste rechtscollege van het eiland. Alle goed en kwaad is beeldend geschilderd op het plafond. Een gids legt ons de verhalen uit. Gelukkig vertelt hij erbij dat onbetrouwbare politici niet echt in de kookpot hoeven en dat de handen van de dief niet worden afgehakt, maar dat de tekeningen wel duidelijk moeten maken wat het verschil is tussen goed en kwaad en wat je straf zou kunnen zijn.

Er is ook nog een klein museum met oude Hollandse kranten en veel militaire spullen.
Als we weer naar de auto lopen worden we belaagd door vrouwen die sarongs verkopen. We willen er best nog een paar (leuke cadeautjes), maar uiteindelijk moeten we ze de auto bijna uit slaan om er nog vanaf te komen….


Pura Besakih is onze volgende bestemming: de Moedertempel. Deze allerheiligste Hindoetempel lig op de flanken van de Gunung Agung. De tempel bestaat uit allemaal kleine tempeltjes. Die mogen we niet in, maar we mogen wel (met – dure – gids) door het complex wandelen. In sarong, dat wel. Niemand ligt wakker van een strapless topje, maar een sarong zal je dragen, ook als je een lange broek aan hebt. Het is een hele klim naar boven, maar het is wel de moeite waard. In een van de tempels is een ceremonie aan de gang. Omdat alles open is kan je het goed zien en het is ook geen probleem om foto’s te maken.


Er wordt een tempel gebouwd, waar iedereen in mag, van welk geloof dan ook. Elke religie heeft wel zijn eigen ingang. De gedachte erachter is dat iedereen zijn eigen weg volgt, maar uiteindelijk op dezelfde plek uitkomt. Ik moet zeggen: het is een gedachte die me zeer aanspreekt!

We lunchen in een restaurant dat bovenop berg ligt en een fabelachtig uitzicht heeft over terras sawa’s. Het restaurant is aan de dalkant helemaal open en we hebben een tafel met uitzicht. Een heerlijk Indisch buffet erbij: wat wil een mens nog meer.

Na de lunch rijden we naar Tenganan. In dit dorp leeft de bevolking nog volgens de oude Balinese tradities. Er wordt dubbel ikat geweven op een manier die bijna nergens wordt gebruikt. De kleden zijn prachtig! De gids vertelt van alles over het dorp, showt ons zijn roze gevechtshaan en speelt een deuntje gamelan. Hij maakt ook boeken van palmblad. Ik koop het verhaal van Ramayana, een bekende liefdesgeschiedenis. Omdat ik vind dat de tekeningen wat aan de lichte kant zijn wordt het ‘boek’ ter plekke ingekleurd. Mijn moeder koopt ook een boek. Zijn mooi, de verhalen zijn met de hand uitgesneden en we steunen de instandhouding van het dorp.




Er staat nog één tempel op ons verlanglijstje: de Goa Lawah, de vleermuizentempel. Duizenden vleermuizen beschermen de ingang van de grot. Merette lijkt het maar eng, maar als ze er een keer is vindt ze het prachtig! Vier mannen zitten onverstoorbaar voor de tempel te bidden en brengen offers. Een van hen knoopt later nog een leuk gesprek aan met Renate en Roosmarijn.
Wij verbazen ons nog maar eens over de swastika’s.

Terug naar Sanur. We nemen afscheid van Lang en gaan naar onze kleermaker. Alles is klaar. De kleermaakster komt meteen op haar scootertje aangereden om te kijken of we tevreden zijn. De jurken van de meiden zitten als gegoten. ‘Óh you look so sexy!’, roept ze blij! Ze heeft vast niet gedacht dat ze zo mooi zouden zijn, omdat het voor haar wel heel lange en grote jurken moeten lijken!
Zij blij, wij blij. We nemen kaartjes mee: als er iemand weten die naar Sanur gaat en een kleermaker nodig heeft zullen we ze doorverwijzen!

We zoeken een restaurantje en genieten weer van een heerlijke maaltijd. Nog anderhalve dag te gaan in dit prachtige land….
De foto's van Bali.

dinsdag 11 november 2008

Dagje strand

Vandaag hoeven we helemaal niks. Nou ja, nog wat souvenirtjes kopen en verder genieten van de zon en de zee.
Op het strand lopen steeds Balinese vrouwen langs die een massage geven. Dat moeten we toch maar eens uitproberen. Mmmm, heerlijk. Liggend onder de palmen wordt je heerlijk gemasseerd, wel een uur lang. Voor het onstellende bedrag van €3,50!
Dat moeten de meiden ook maar eens even proberen. Merette moet er wel erg van giechelen…

’s Avonds gaan we naar Sanur. Merette en René komen wat later, wij moeten nog even shoppen. In Sanur zit ook een Lotus en we spreken af om daar te gaan eten. Helaas: dat zit vol. De eigenaar vraagt of we alsjeblieft de volgende dag terug willen komen: hij zal wel transport voor ons regelen, we hoeven alleen maar even te bellen. En korting krijgen we ook!
Ik wacht bij het restaurant op René en Merette en de andere drie gaan op zoek naar een ander restaurant. Dat vinden ze bij Alice’s place. Je zou er zo aan voorbij lopen omdat je via een klein straatje naar binnen moet. Het restaurant hoort bij een hotel en de eigenaren zijn Belgen!
Ook hier krijgen we allemaal een bloemetje achter het oor. Mij moeder en ik bestellen een Balinese rijsttafel, die volgens de eigenaar heel bijzonder moet zijn. En dat is hij dan ook! Verrukkelijk… Er speelt een band. De mannen spelen muziek uit de jaren zestig en zeventig, maar ook veel krontjongnummers. Heerlijk: Bengawan Solo (het lievelingslied van mijn vader), Nina Bobo en nog veel meer – voor mijn moeder en mij – bekende liedjes.
Kortom: een superleuke avond!
Als de eigenaar vertelt dat hij zondagavond een echt krontjong orkest heeft, zijn wij er wel uit waar we onze laatste avond op Bali gaan eten!





vrijdag 7 november 2008

Sawa’s, Ubud en Pura Tanah Lot

De tweede volle dag op Bali gaan we (een deel van) het eiland bekijken. Vijf dagen strand zou zonde zijn van de tijd nietwaar?
Er is door Pangea (de reisorganisatie) al een auto geregeld en Albert heeft er vervolgens voor gezorgd dat die om een uur of negen komt.
We kunnen zelf beslissen waar we heen willen.
Voor vandaag staan dan ook de sawa’s (die hier wonderschoon moeten zijn), de plaats Ubud en de tempel Tanah Lot op het programma.

De chauffeur (Lang, mooie naam voor een heel klein ventje) spreekt niet heel goed Engels, maar snapt prima waar we heen willen. Hij brengt ons naar een uitzichtpunt waar de sawa’s in de diepte liggen. Dat is inderdaad prachtig!


Dan naar Ubud, het culturele centrum van Bali. We dwalen er een beetje rond en kopen wat kleine souvenirs. Én eindelijk slippers voor Renate (ook voor Roos trouwens).
Overal staan tempeltjes. Voor de lunch strijken we neer in Café Lotus waar ze en verrukkelijke rosé blijken te hebben (en ook heerlijk eten trouwens).
Achter dit restaurant ligt de Pura Desa, een tempel met een prachtige lotusvijver er voor.
We sukkelen een beetje rozig terug naar de taxi. Onderweg zien we een echte Crocswinkel. Daar wil Merette wel even een kijkje nemen. En uiteindelijk kopen we er nog slippers ook…


Pura Tanah Lot is ons laatste doel van deze dag. Pura Tanah Lot is een Balinese tempel aan de westkust van Bali. De tempel ligt in zee boven op een rots.
De taxi stopt op een enorme parkeerplaats: het kon hier wel eens druk zijn. Langs de parkeerplaats natuurlijk de onvermijdelijke winkeltjes en langs de wegen naar de tempel ook. Lastig om er zonder iets te kopen aan voorbij te gaan. Dat lukt dan ook niet, maar de aankopen zijn leuk: een paar blouses voor René en slippers voor Renate: precies dezelfde als die ze in Yogyakarta heeft gekocht (en is kwijtgeraakt…).
De tempel ligt inderdaad in de zee. Het is eb, dus we kunnen er heen lopen. Je mag de tempel niet in, maar het is wel een mooi gezicht. Er is een grot met een magische bron, die zoet water geeft terwijl de tempel in de zee ligt.

De kust is ruig, de golven slaan hoog tegen de rotsen. We lopen naar de andere kant van de tempel om de zonsondergang te zien. Mijn moeder is bang dat het vloed wordt en we natte voeten krijgen dus wij bekijken de zonsopgang van een ander plekje. Ook mooi, maar wel jammer dat ik de zon niet achter de tempel zie ondergaan. Hoewel… het is weer eens bewolkt.

Tegen een uur of zeven zijn we terug bij het hotel. Officieel hebben we de taxi gehuurd voor 8 uur, dus ik geef Lang geld voor de twee extra uren. Hij is helemaal verrast!
Omdat we niet veel zin meer hebben om nog naar een restaurant te zoeken eten we in het hotel. Geen zingende kleuters dit keer! Het buffet valt wat tegen, zeker als je bedenkt wat het kost. Morgen weer naar Sanur dus!
Meer foto's van Bali.