We hoeven niet heel vroeg weg ‘s morgen en genieten daarom eerst een uurtje van het zwembad van het hotel. Dan gaan we met de bus naar het Merdekaplein in Jakarta. Daar zijn we om een uur of 12 terwijl de trein om twee uur vertrekt. Dat geeft ons nog mooi even de gelegenheid om het enorme nationale monument, de Monas te bekijken. Het monument wordt ook wel de laatste erectie van Soekarno genoemd. De vlam op de top is bedekt met 35 kilo goud (de sloppenwijken liggen niet veel verderop).
Rijen dik staan de mensen om de lift naar de 135 meter hoge top te nemen. Daar hebben wij geen tijd voor, we moeten naar het station, dat vlakbij ligt. De bus is inmiddels met al onze bagage al onderweg naar Bandung; hoe luxe wil je het hebben…
De treinreis is een belevenis. De trein is comfortabel en door de airco zelfs aan de frisse kant. Het uitzicht op de desa’s en de sawa’s is fabelachtig.
Waar wij in Nederland een spoorwegstation gebruiken voor waar het wat ons betreft voor is bedoeld: een trein in- of uistappen. Maar op Java gebruik je een station voor veel meer: je kan er je was te drogen te leggen, je bouwt je huisje net tegen de spoorrails aan en haalt je kleine kinderen binnen als er een trein langs komt, je kunt er slapen tussen ongebuikte rails en oh ja, je kan er ook wachten op de trein. Jammer dat het zo goed als onmogelijk is om mooie foto’s te maken door de vuile ruiten van de trein.
Als we aankomen in Bandung staat de bus op ons te wachten en gaan we naar het Savoy Homan hotel. Daar ligt een boodschap voor ons: Marlies en Ruben (ons wereldreizende buurmeisje van de Waterjuffer en haar vriend) zijn ook in Bandung en komen vanavond langs. Ze zijn al vanaf september 2007 onderweg, dus we verheugen ons erop ze te zien.
We besluiten nog even de stad in te gaan; een beetje sfeer proeven van het land. Merette gaat met ons (René en mij) mee. Elsbeth, Remco en mama gaan samen op pad en Renate en Roos met z’n tweetjes. Drie keer raden wie er het eerst in de kroeg zat aan een heuse Heineken….
Wij komen met z’n drietjes terecht op het Alun Alun (het centrale plein van de stad, dat in de meeste steden te vinden is). Er staat een enorme moskee en het is er een drukte van belang. Er wordt gewandeld, gekletst op de vele bankjes en er is van alles te koop. Het is bijna zes uur en dan wordt het heel snel donker in dit deel van de wereld, dus ook hier komt niet heel veel van foto’s. Maar een paar mooie zijn er gelukkig wel van dit plein.
Terug in het hotel gaan we heel erg aan de meest verrukkelijke cocktails. Ja, ook Merette. Soms is het heel handig dat ze geen Engels spreekt, we kunnen rustig uitleggen dat er in die van haar wel een beetje alcohol mag, maar niet te veel.
Dan arriveren Ruben en Marlies. Ze zien er goed uit en genieten erg van hun reis. Natuurlijk gaan ook zij lekker aan de cocktails (of bier) en vervolgens genieten we van een heerlijk buffet in het restaurant van het hotel. Er wordt heel wat bijgekletst die avond!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten