Kruiend ijs

We roepen het al jaren: als er weer kruiend ijs is gaan we kijken! Maar op een of andere manier komt het er niet van. Dit jaar hebben we ons eigenlijk niet gerealiseerd dat slechts twee weken vorst al zo veel ijs op het IJsselmeer veroorzaakt dat het serieus kan kruien.

Afgelopen weekend zien we prachtige plaatjes voorbij komen op tv en internet. Op Urk en in Hindeloopen komen duizenden mensen naar het natuurverschijnsel kijken (daar  hoeven we dan ook weer niet per se tussen te staan).

Zou het nog een paar dagen duren? René heeft woensdag BAPO-dag (=vrij). We besluiten het erop te wagen en ik neem ook vrij.

Eerst naar Urk. En jawel, bij de vuurtoren is nog kruiend ijs te vinden. Niet meer zo hoog als in het weekend, maar prachtig is het wel. We lopen er langs (er op toch maar niet) en maken foto’s.  En een filmpje, in de hoop dat het tinkelen van het ijs erop te horen is. Want echt kruien doet het op dat moment niet (meer).

We drinken koffie en rijden vervolgens via allerlei binnenweggetjes naar Stavoren. In de haven zien we in de verte wel wat ijs, maar daar moeten we een behoorlijk eind voor lopen. Eerst maar even aan de lunch. In de haven bij Restaurant ’t Havenhoofd genieten we van een heerlijke Friese uiensoep (met droge worst, Friese nagelkaas én… een glaasje Berenburg).

Volgens de jongen die ons bedient heeft het niet veel nut naar het kruiend ijs te lopen; er is niet veel van over.

Verder naar Hindeloopen dan maar. Als we de haven uitrijden zien we het Vrouwtje van Stavoren: snel nog even op de foto!

Halverwege ga ik even kijken op de dijk. In de verte zie ik de Hindelooper toren met veelbelovende witte hoopjes ervoor. Dat lijkt toch echt op ijs!

En dat is het ook. Als we in Hindeloopen komen staan er nog steeds veel auto’s geparkeerd. Meer dan je op een winderige, bewolkte februaridag zou mogen verwachten. We lopen naar de dijk en klimmen over een speciaal opstapje (honden aan de lijn) over het hek. We zijn niet de eerste, dat is aan de modderige voetstappen goed te zien. Boven aan de dijk gekomen ontvouwt zich een bijzonder schouwspel: flinke bergen ijs, met vieze, zwarte paden erover: er hebben heel veel mensen over het ijs gelopen. Dat doen ze ook vandaag nog: het is gezellig druk. We baggeren door de modder naar de oever: hier en daar is het ijs echt blauw, ben benieuwd hoe dat op de foto overkomt.

Het kruit op dit moment niet echt, dus maakt niet veel geluid. Maar het geeft een bijzondere aanblik: bergen ijs met daarachter een grote bevroren waterplas. Hier is – in tegenstelling tot op Urk – bijna geen water te zien. Het duurt nog wel even voor alles hier is ontdooid!

Wij ontdooien in de auto (want het waait heel hard en iss erg koud!). Besluiten de dag met een fles rode wijn en een bezorgde pizza. Dat heet een dagje vakantie in eigen land!

Meer foto’s…